Geboren op 27 oktober 1939 in Indonesië
Overleden op 27 mei 2015 Br. Mikhael werd geboren in Sosor Tolong - Samosir op het eiland Noord-Sumatra op 27 oktober 1937. Hij heeft vier broers en twee zussen. Br. Mikhael is in 1962 in de Congregatie ingetreden. Hij sprak zijn eerste professie uit op 19 maart 1964 en op 19 maart 1972 heeft hij zijn eeuwige geloften gedaan. Br. Mikhael volgde zijn opleiding als leraar in Jakarta. Nadat hij afgestudeerd was stuurde de Congregatie hem in verschillende gemeenschappen van de Indonesische provincie, namelijk naar Bogor, Gunung Sahari (in de hoofdstad Jakarta), Desa Putera, Pangururan, Pangkalpinang, Pematangsiantar, Kabanjahe, Tumbajahe en Jumapolo. Hij werd ook naar Ethiopië verplaatst in 2000, om samen met Br. Epifanus een nieuwe gemeenschap te starten in Addis Abeba. Br. Mikhael was een onvermoeibaar, harde werker en hij verrichtte ook belangrijk werk in de landbouw. Zo werd hij een pionier in de gemeenschap in Tumbajahe. Op die plaats met vele uitdagingen probeerde hij dit dorp door middel van onderwijs voor jongeren op te bouwen en door agrarische projecten probeerde hij de mensen te betrekken bij hun eigen ontwikkeling en hen zo te helpen. Vlak voor hij stierf had hij nog de droom van te starten met een sociaal project voor jongeren die hun opleiding niet afgewerkt hadden. Helaas heeft hij deze droom niet kunnen uitwerken… De laatste twee jaar woonde hij in de gemeenschap Pematangsiantar. In deze broedergemeenschap maakte hij zich nuttig door te werken in de tuin. Ongeveer een jaar was hij ernstig ziek, hij onderging een operatie (hersentumor) en werd dus vaak opgenomen in het ziekenhuis als gevolg van deze gezondheidsproblemen. Op 19 mei 2015 werd hij weer opgenomen in het ziekenhuis van Pematangsiantar omdat zijn gezondheidstoestand erg achteruitging. Op zondag 24 mei 2015 ontving Br. Mikhael het ziekensacrament en op 27 mei 2015 in de vroege namiddag is hij gestorven. Gedurende drie dagen werd hij opgebaard in de gemeenschap van de broeders in Pematangsiantar. Ongeveer duizend mensen kwamen om met ons voor hem te bidden en hun respect en dankbaarheid te betuigen. Hij is begraven op de begraafplaats van de broeders in Pematangsiantar. Moge Br. Mikhael rusten in de eeuwige vrede in het huis van onze Hemelse Vader. Br. Nico Simanjuntak BM
0 Comments
Een container met tweedehands medisch materiaal is begin april verscheept naar Tanzania. Het materiaal werd te Oostakker samengebracht en vervolgens in een ruime container ingeladen.
Het algemeen bestuur helpt een project van dr. Deo Baribwegure, een alumnus van de Universiteit Gent. Dr. Deo Baribwegure is de bezieler van het project KICORA (Kigoma College by Radio). Het project omvat een vorm van tweedekansonderwijs op afstand via de radio en is opgezet voor adolescenten en volwassenen vanaf 14 jaar die uit het reguliere onderwijssysteem zijn gevallen. Kigoma is een arme streek grenzend aan het Tanganyika-meer. De infrastructuur is er beperkt of in slechte staat (in het bijzonder een gebrek aan scholen). De projectleider dr. Deo Baribwegure, en wij met hem, geloven sterk dat het onderwijs een vitale rol in de ontwikkeling speelt. algemeen bestuur/Universiteit Gent Geboren op 20 februari 1933 in Kortemark (België)
Overleden op 18 februari 2015 in Oostakker Op 15 maart 1950 kwam de 17-jarige Omer binnen bij de Congregatie van de Broeders van O.-L.-Vrouw van Lourdes. Deze congregatie was hem niet onbekend, immers zijn oudste broer was hem daar voorgegaan maar was er op jonge leeftijd overleden. Omer wilde die band met zijn overleden broer bewaren en koos dezelfde kloosternaam ‘Willem’. Niet alleen via het lidmaatschap in dezelfde congregatie maar ook via eenzelfde naam, bleven ze met elkaar innig verbonden. Eén jaar na zijn intrede was Br. Willem al volop ingeschakeld in de activiteiten in de grote proeftuin te Oostakker. Zoveel honderden monden (broeders en internen) moesten er dagelijks gevoed worden. Persoonlijke interesses had de jonge gezonde Willem in ruime mate, maar de tijd om er intens mee bezig te zijn ontbrak vaak. De tuinman Willem wist wel wanneer de dagtaak begon, maar niet wanneer die eindigde. Na 10 jaar dienstbaarheid in Oostakker kreeg Br. Willem eenzelfde opdracht in de gemeenschap te Ronse. Naast het tuinwerk hielp hij ook een handje als opvoeder in de basisschool. Uiteindelijk werd hij de verantwoordelijke voor de onderhoudsdienst in de Technische School (T.I.D.). Dit deed hij met toewijding tot aan zijn pensioen in 1998. Nu had hij wat meer tijd voor zijn andere hobby’s en die waren zeer talrijk: verzamelen van kerststallen, de socio-culturele jongerenbeweging Jakhals uit Ronse, heemkunde, meteorologie en sterrenkunde, fotografie en tekenen. Voor deze laatste twee hobby’s volgde hij cursussen. Het waren activiteiten die hem jong hielden, maar die hem ook bij en tussen de mensen bracht. Dat had Br. Willem nodig: hij was een zeer sociaal mens. Toen hij in 2011 te Oostakker kwam wonen, waren de contacten met de culturele verenigingen in het dorp vlug gelegd. Maar het leed is Br. Willem in zijn lange leven niet gespaard gebleven. Hij heeft veel in stilte moeten verwerken maar hij bezat de kunst om zijn medemensen daar zo weinig mogelijk mee te bezwaren. Toen zijn overlijden gemeld werd aan iemand van het personeel reageerde die met de woorden: “Br. Willem was een broeder die steeds positief was en steeds alles met volle moed en goesting deed, ondanks zijn ziekte.” Hij ruste in vrede.
Geboren op 4 januari 1939 te Steendorp (België)
Overleden op 22 januari 2015 in Oostakker Een volgeling van priester Glorieux, de stichter van de congregatie waartoe Br. Rik behoort, hoopt zijn leven ten volle beschikbaar te stellen van God en de mensen, naar het voorbeeld van zijn stichter, vooral voor hen die het meest kwetsbaar zijn. Br. Rik deed dat in Congo en Europa. Hij heeft zich dienstbaar gemaakt op vele domeinen, en de nodige bijscholing nam hij erbij: missionaris, leraar Frans, religieus animator van het godsdienstonderwijs in het bisdom Kalemie-Kirungu in Congo, opvoeder in een opvangtehuis voor 18-jarigen en ouder in Lebbeke, vrijwilliger in een opvangtehuis voor aidspatiënten in Ronse, vrijwilligerswerk op de ziekenboeg in het Broederhuis te Oostakker. Maar vooral Congo was hem dierbaar. Over zijn verblijf daar schreef hij in 2003 enkele gegevens neer. Ik laat hem zelf verder aan het woord. “In 1965, op 26-jarige leeftijd en kort na de rebellie in Congo, vertrok ik voor de eerste maal om de plaats van Br. Filemon in te nemen als leraar Frans en wiskunde aan de lagere normaalschool in het toenmalige Baudouinville, kort nadien in Albertville. Even een onderbreking om in België de regentschool te volgen voor Frans, geschiedenis en godsdienst in de school Pius X te Antwerpen. Terug in Congo werd ik dan fulltime leraar Frans in de pedagogische humaniora te Moba (het vroegere Baudouinville). Deze school vormde heel wat goede onderwijzers voor de broussescholen. Heel wat studenten zetten hun studies verder aan regentscholen of universiteiten. Zo konden de bisdommen later rekenen op goed opgeleid personeel voor hun middelbare scholen. Na 10 jaar deed de coördinatie van de katholieke scholen in Kalemi, geleid door de Broeders van Oostakker, een beroep op mij om pater Jageneau op te volgen als religieus animator voor het lager en middelbaar onderwijs. Noch paters, noch broeders of personeel konden me duidelijk zeggen waarin mijn werk bestond. Zo zag ik me verplicht zelf een werkmethode uit te bouwen. Daar in het lager onderwijs de catechese in de landstaal werd gegeven, was ik verplicht Swahili te leren (een snelcursus van 3 maanden in Bukavu). De gebruikstaal leerde ik van de kinderen zelf, om zo thuis te geraken in al wat het dagelijks leven van de Congolezen betrof, want de catechese moest juist dat dagelijks leven bewerken. Mijn eerste werk was een sterk gedetailleerde modelles godsdienst op te stellen en aan alle leerkrachten van het lager onderwijs te geven. De volgende leidraad was een gedetailleerde lesplanning opmaken voor het hele jaar. Bij mijn schoolbezoeken deed ik daar controle op of ze die leidraad volgden. Na mijn klasbezoeken leidde ik de vergaderingen om lessen, methode en inhoud te commentariëren. Verder gaf ik een conferentie over catecheseproblemen - richtlijnen komende uit het nationaal bureau voor catechese. De leerkrachten en directeurs konden bij elk schoolbezoek, met hun problemen bij mij terecht. Bekommernis over de private situatie van leerkrachten en directeurs was belangrijk voor de goede werking van de school. Stilaan werden ook Congolese leken opgeleid om mij bij te staan, vooral voor de vertalingen in de landstaal. Immers de documenten voor de advents- en vastenacties evenals die voor roepingenwerking, werden in het Swahili vertaald en doorgestuurd naar de scholen. Niet zo eenvoudig daar de scholen bereikt moesten worden per boot, trein, auto of moto. Toen in 1991 de plunderingen begonnen vluchtten de broeders naar België met de laatste C130 die België naar Congo stuurde. Toen een mogelijke terugkeer niet direct in ’t zicht kwam, engageerde ik me in België.” Br. Rik, dank en rust in vrede. Geboren op 14 augustus 1924 in Wouw (Nederland)
Overleden op 16 januari 2015 in Eindhoven Broeder Wim was werkzaam in de verzorging/verpleging. Met toewijding en zorg ging hij met de mensen om. Zij hadden graag met hem te doen. Om zich steeds meer en beter te bekwamen in zijn werk behaalde hij meerdere diploma's. Gedurende vele jaren heeft hij in Huize Voorburg te Vught gewerkt. Broeder Wim was en voelde zich religieus. Derhalve volgde hij met succes godsdienstcursussen. Na zijn pensionering zette hij zich met veel enthousiasme in voor het Lilianefonds, dat rechtstreekse, kleinschalige en persoonsgerichte hulp biedt aan kinderen en jongeren met een handicap in ontwikkelingslanden. Wim was een natuurmens die al fietsend genoot hij van al wat groeit en bloeit. Maar met het klimmen der jaren kwamen gebreken en problemen. Hij had speciale zorg nodig en verhuisde naar de ‘Zonnehoeve’ in Eindhoven. Hij ontving er de hartelijke zorg die hij zelf aan velen gegeven heeft. Op vrijdag 16 januari 2015 overleed hij in alle rust. Het adres van het provinciaal bestuur en het broederhuis in Eindhoven is veranderd op 1 januari 2015 :
van Geldropseweg 170a naar Glorieuxlaan 4, met postcode 5613 LN Eindhoven. De broeders van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes wensen u een goede kersttijd en een voorspoedig 2015!
|
Details
archief berichten
Juli 2024
|